Moduły - Marsal

[Marsal]

Taka pół-fasolka pozwala na swobodne wsunięcie palców pod skrzynkę i pewny chwyt.

Bardzo dobry pomysł. Najlepsze rozwiązania wychodzą w praktyce. Wycięcie to pozwoli również na swobodne prowadzenie przewodów łączących tory między modułami podczas rozstawiania makiety, tak aby nie kolidowały z koziołkami, czy nogami. Idealne również do układania modułów w wariancie kolei podłogowej.

[Wojtek_Kraków]

To jest bardzo słuszna uwaga z tymi podcięciami.
Niekomfortowo podnosi sie skrzynkę o np długości 90cm bez tychże wycięć.

[ArturSchŁ]

W dwóch wspornikach blatu wykonałem wycięcia, które posłużą do prowadzenia przewodów instalacji elektrycznej modułu. Zrobiłem również trójkątne wycięcia, ścinając dwa narożniki ok. 15 mm oraz długą szczelinę w środkowej części. Jako szablon do odwzorowania szczeliny zastosowałem kształt podtorza z profilu MP2S-TT.

Praktyczna uwaga, chyba raczej do sTTandardu....
Skrzynka położona na podłodze/stole nie posiada otworu pozwalającego pewnie chwycić gotowy moduł celem przemieszczenia.

Dobry pomysł zaproponowali PikArt:

Taka pół-fasolka pozwala na swobodne wsunięcie palców pod skrzynkę i pewny chwyt.
Sądzę, że nie wpływa negatywnie na konstrukcję i wytrzymałość całej skrzynki, a pozwalając na swobodniejsze uchwycenie modułu mogła by się stać dodatkiem do sTTandardu.
Obecnie taka możliwość istnieje w czołach 16 cm, lecz ich brak w 9 cm, a takich jest większość.
W sTTandardzie wystarczy tylko przesunąć w górę otwór kreskowany (fasolkę) tak by jego połowa znalazła się w obszarze 9 cm wysokości czoła.

[MonsterSale]

Co można zrobić żeby dało się zobaczyć zdjęcia?
[ odświeżyć ekran [F5] / kliknąć ]

[Marsal]

Witam!

Chciałbym zaprezentować tutaj powstawanie modułu „krok po kroku” na podstawie budowy mojego modułu.
Założenia projektowe:
- moduł 900x500 mm dwutorowy, symetryczny, zakończony obustronnie profilami MP2S-TT na czołach;
- moduł uniwersalny, szlakowy, który daje możliwość dowolnego kształtowania terenu po obu stronach nasypu kolejowego od poziomu „0” w górę.
Materiały:
- sklejka gr. 12 mm – 876x488 mm x 1 sztuka - blat;
- sklejka gr. 12 mm – 488x73 mm x 2 sztuki – wsporniki blatu;
- sklejka gr. 6 mm – 876x85 mm x 2 sztuki – boki;
- sklejka gr. 4 mm – 876x85 mm x 1 sztuka – podtorze
* zmieniając wymiary poszczególnych elementów, należy skorygować wymiary elementów stycznych, aby całkowite wymiary zewnętrze modułu były zachowane.

Profile przejściowe, inaczej czoła modułów, są jednym z kluczowych elementów stanowiących sens makiety w formie modułowej. Rodzaje profili przejściowych, ich szablony oraz więcej o sTTandardzie, który je opisuje, można poczytać tutaj:
http://www.sttandard.org.pl/download/
Do budowy opisywanego modułu potrzeba 2 profile MP2S-TT. Najlepiej wykonać je ze sklejki gr. 12 mm. Można zlecić do wycięcia laserowego na podstawie rysunków *.dwg lub *.pdf pobranych z wyżej podanej strony lub wykonać samemu.
Do samodzielnego wykonania potrzeba sklejkę o wymiarach min. 500x90 mm. Na sklejkę za pomocą kleju biurowego w sztyfcie naklejamy wydrukowany wcześniej szablon z przekrojem profilu. Kształt wycinamy wyrzynarką, piłą płatnicą lub innym dostępnym narzędziem. Kształt drobnych elementów np. przekroje rowów melioracyjnych u podstawy podtorza poprawiamy pilnikiem. Naklejony szablon można zerwać, a pozostałości papieru i resztki kleju usunąć za pomocą namoczonej gąbki. Wierzchnią stronę, czyli tą na którą był naklejony szablon, dajemy do zewnątrz modułu. Zawsze strona ta jest wycięta dokładniej, po linii cięcia, gdzie odkształcenie ostrza praktycznie nie powinno wystąpić. Należy również wykonać otwory na śruby do łączenia modułów. Otwory wykonujemy wiertłem, najpierw o mniejszej średnicy na przelot jako prowadzenie, a ostatecznie fi10mm. Ostateczny otwór należy wiercić z obu stron, aby zapobiec strzępieniu drewna przy wylocie otworu.
W moim module użyłem profili wyciętych laserowo.

W dwóch wspornikach blatu wykonałem wycięcia, które posłużą do prowadzenia przewodów instalacji elektrycznej modułu. Zrobiłem również trójkątne wycięcia, ścinając dwa narożniki ok. 15 mm oraz długą szczelinę w środkowej części. Jako szablon do odwzorowania szczeliny zastosowałem kształt podtorza z profilu MP2S-TT.


W blacie modułu wykonałem rowy melioracyjne. Z pomocą profilu czołowego MP2S-TT zaznaczyłem linie krawędzi rowów, tak aby po złożeniu modułu w całość kształt rowu w profilu czołowym był odwzorowany na całej długości modułu (głębokość, szerokość). Do wycinania kształtu rowu melioracyjnego wykorzystałem frezarkę górno wrzecionową z odpowiednim frezem palcowym.


W wewnętrznych narożnikach modułu zastosowałem wzmocnienia z sosnowej listwy 15x15 mm, z której odcinałem słupki długości 70 mm. Wszystkie elementy skręciłem na wkręty 3 mm o odpowiedniej długości (najdłuższe, jakie stosowałem to 25 mm), wykonując wcześniej otwór prowadzący 2 mm i gniazdo pod główkę śruby 5 mm.


Na wierzchniej stronie modułu, w miejscu, gdzie będzie przebiegać linia kolejowa (pomiędzy rowami melioracyjnymi) należy podnieść teren do wysokości wyznaczonej przez kształt zastosowanego profilu czołowego, czyli wykonać podtorze na całej długości modułu. W tym celu nakleiłem pas sklejki 4 mm. Do klejenia użyłem wikolu, obciążając element za pomocą analogowych zasilaczy FZ1, które świetnie nadają się do tego celu i są zawsze pod ręką.


Następnie zamaskowałem ostrą krawędź przejścia podtorza w rów melioracyjny z użyciem materiału, którym często formuję drobne kształty terenu na makiecie. Wykorzystałem klej do kasetonów i listew styropianowych Vidella DS, dostępny w kartuszach 310 ml. Klej ma odpowiedni czas schnięcia, umożliwiający formowanie oczekiwanych form terenu, natomiast po wyschnięciu jest idealny do szlifowania.


Tak przygotowany moduł pomalowałem farbą emulsyjną Nobiles jesień borowikowa. Jest to najpopularniejszy kolor, którym malujemy czoła i boki modułów na Pomorzu, dzięki czemu na wystawach modelarskich dowolnie połączone moduły tworzą jednolitą całość.


Kolejnym krokiem jest wykonanie tzw. ślepej podsypki, czyli ułożenie warstwy korka, do której będą mocowane tory. Szerokość korka powinna być nieco mniejsza niż szerokość sklejki, z której zostało wykonane podtorze, natomiast długość równa całkowitej długości modułu – korek naklejany jest również na górną krawędź czoła modułu.


Podczas konstruowania modułu wystąpiła pewna niedokładność, polegająca na tym, iż sklejka tworząca podtorze znalazła się 1 mm niżej niż górna krawędź czoła modułu.


Błąd ten został skorygowany poprzez uzupełnienie brakującego milimetra tekturą modelarską o takiej grubości. Finalnie i tak całość korka na podtorzu (ślepa podsypka) zostanie zasypana tłuczniem.


W celu właściwego, bardzo dokładnego umieszczenia końcówek szyn na profilu czołowym, użyłem szablonów wyciętych laserowo z stali nierdzewnej. Szablony pozycjonują szyny w obu płaszczyznach względem otworów służących do skręcania modułów między sobą. Dzięki temu podczas łączenia dowolnych modułów z takim profilem, oba tory powinny idealnie pasować do siebie.


Tory należy układać w taki sposób, aby były proste zarówno wzdłużnie, nie falowały na boki, tak aby nie powstawały niepożądane pagórki oraz aby żadna z szyn nie była wyżej od drugiej. W tym celu wykorzystałem przymiar stalowy, linijkę aluminiową, poziomicę. Każda niedokładność w geometrii toru to miejsce na makiecie, w którym potencjalnie tabor może się rozprzęgać podczas jazdy.
Tory przyklejałem na niewielką ilość wikolu rozsmarowaną na podtorzu. Ostateczne umocowanie podkładów zapewni zabalastowanie ich tłuczniem i zalanie rozcieńczonym klejem. Podkłady przy czołach modułów przyklejam za pomocą cyjanoakrylu.


Do budowy torowiska używam materiału torowego Tilliga szyny oksydowane h=2,1mm , l=1000mm nr. kat. 85500, podkłady l=166mm nr. kat. 83001, podkłady flex l=220mm. Podkłady sztywne układam w miejscach, gdzie tor przebiega prosto. Podkłady gięte typu flex układam w miejscach, w których tor tworzy krzywą oraz w miejscach, gdzie do stopki szyny przylutowuję przewody elektryczne zasilające torowisko. Flexy mają przerwę co drugi podkład pod szyną, co idealnie nadaje się, aby umieścić tam przewód. W praktyce na prezentowanym module użyte zostały głównie podkłady sztywne, a każde 6 podkładów od czoła modułu to flexy, gdzie pomiędzy podkładami zostały przylutowane przewody.